Op een regenachtige zomerdag in 2019 reden we naar de plek waar jij in de zomer van 2003 de oversteek maakte. We wisten de plaatsnaam en dat was voldoende. De routeplanner wees de weg. De weilanden lagen in de mist, de regen sloeg op de voorruit, we parkeerde de auto bij de gendarmerie van Nogent-le-Roi.
Na 16 jaar was ik dicht bij de plek waar jij ging, de plek waar ik tot die dag nooit was geweest. De gendarmerie opende het archief voor ons verzoek. Het dossier van toen kwam naar boven. De map ging open en daar was je. Een kopie van je paspoort, een map vol foto’s die overduidelijk weergaven wat een klap je had gemaakt. Jij alleen in je Opel Corsa, geraakt door de witte Ford Courier, met een paardenkop aan de zijkant.
Een foto van zes man die om je auto heen staan. Ik denk dat ze met je praten, ze doen er alles aan om je hier te houden. Het mocht niet baten. Je ging. Je ging naar de hemel, omdat je daar in geloofd, omdat daar God is die je zo liefhebt.
We kregen een nieuwe route, we gingen naar de plek van de foto’s, even buiten het dorpje. Eerst naar de lokale supermarkt waar ik een kaars in een glazen stolp kocht en courgette zaad. We reden en vonden de plek.
De regen die uit de hemel op mij neer viel maakte mij koud. Het was er kaal. Ik stond alleen in het weiland. Ik keek om mij heen. Ik zei je gedag. Ik stak een kaars voor je aan. Ik strooide het courgette zaad uit aan de rand van de weg. Over een tijdje zou men zich afvragen waarom er hier, aan de kant van de weg, courgette groeit. Een glimlach op mijn gezicht. Geen tranen, die waren er nooit.
Ik stapte weer in de auto en we reden samen terug, ik liet jou achter. De dagen daarna sliep ik onrustig.
Verdriet, emoties wegstoppen heb ik niet van een vreemde. Jij was daar een voorbeeld in. Jouw geloof bracht je troost. Ik duwde de fles van emotie onder water. Dat kost veel kracht, het vergt veel energie om je emoties niet te tonen. Vandaag is dat heel anders. Ik heb geleerd mijn emotie te omarmen, ik heb geleerd dat je verdriet mag laten zien. Net als we dat doen met vreugde.
Vandaag ben je jarig. 91 jaar zou je zijn geworden. Ik feliciteer je met je verjaardag en we zullen vanavond met z’n 5-en voor je zingen. Omdat we het leven kunnen vieren. Maar ik heb ook aandacht voor de kriebel in mijn buik, de ademhaling hoog in mijn borst, de brok in mijn keel, de emotie die je bij mij losmaakt. Gefeliciteerd lieve pap, geniet van je plekje in jouw hemel, drink een goed glas wijn en vier het leven met mij mee.