De beïnvloeding van social media op mijn gedrag is groot. Naast het gegeven dat ik regelmatig langer in een app blijf hangen dan nodig is, kijk ik ook vaak naar informatie die ik niet nodig heb. Afgelopen vrijdag was het slecht weer en de vooruitzichten waren niet veel beter, dat wist ik. Toch keek ik op weeronline in de stille hoop dat de weersvoorspelling daar anders was. Een één las ik als resultaat terwijl de regen tegen de ramen sloeg. Ik keek naar het witte cijfer in het rode rondje. Vandaag een 4 morgen een 1. Ik pakte mijn spullen bij elkaar en ging op weg. Twee nachten slapen in een tipi, midden in het hart van Drenthe.
Mijn eerste gedachte en die van jou misschien ook wel, wat ga je doen in een tent, terwijl het buiten stormt en er ook nog eens code geel is afgegeven? Het antwoord is simpel: ik ga een gedachte patroon doorbreken.
Per dag heb je 60-tot 70 duizend gedachten, ruim 90% hiervan is hetzelfde als de dag ervoor. Dezelfde gedachte leidt tot een zelfde keuze. Dezelfde keuze leidt tot hetzelfde gedrag. Dit gedrag leidt weer tot dezelfde uitkomsten. Wat weer leidt tot dezelfde emotie. En daarmee is de cirkel rond. Want dezelfde emotie leidt weer tot dezelfde gedachte.
- Ik kies ervoor om mijn eerste gedachte los te laten en de keuze te maken om te gaan;
- Ik kies ervoor mij niet te laten beïnvloeden door de cijfers op weeronline.nl;
- Ik kies ervoor om twee nachten in een tent te gaan liggen terwijl het stormt, met code geel;
- Ik kies ervoor om alleen te gaan, want alleen is niet eenzaam.
De dagen in de tipi zijn omgevlogen. De storm was een welkome toevoeging aan dit weekend. Het gaf de dagen iets extra, het maakte de dagen en nachten speciaal. Liggend in mijn slaapzak hoorde ik de wind gieren om de tent. De regen sloeg tegen het tentdoek en zocht een weg naar binnen.
Ik liep hard door de regen. De paden stonden onder water, de modder vloog om mijn oren. Ik volgde de paaltjes door het bos, raakt de weg kwijt en vond mijn pad opgelucht weer terug. Rennend door de plassen, mijn schoenen doorweekt, uitgegleden en weer opgestaan. Het was heerlijk. Eenmaal terug hakte ik stammen tot aanmaakhoutjes en kon het vuur aan. Ik zette een kop chocolademelk op de gietijzeren kachel en wachtte tot de vlammen mijn tent, mijn choco en mij op temperatuur hadden gebracht. Zittend in een stoeltje keek ik naar buiten waar de wind speelde met de bomen. Het ritme van de regen tikte mee met de vlagen van de wind. Ik nam een slok chocolademelk en dacht na hoe ik mijn droge kleren bij de douche van de natuurcamping kon krijgen.
Om zondagochtend was de wind gaan liggen. Ik kruip om 05:30 uur uit mijn slaapzak en steek de kachel weer aan. Het is koud in de tent. Snel zoek ik weer de warmte van mijn slaapzak op. Niet veel later trek ik mijn kleren aan en begin aan een ochtendwandeling door het bos. De geur van het natte bos, de geluiden van de vogels die dag toefluiten, ik geniet van iedere stap die ik zet op de sompige grond. Nu de wind is gaan liggen en de zon zich weer laat zien pak ik mijn spullen weer in. Het is tijd om te gaan.
Ik nodig je uit om je eigen kaders ter discussie te stellen. Laat je gedachtes niet leidend zijn in de keuzes die je maakt. Zeker niet als deze je niet voeden. Het doorbreken van een gedachte, het maken van een andere keuze biedt een ander uitzicht. Ik ben een avontuur rijker, heb er een nieuwe herinnering bij en ben er ook nog een jaar jonger op geworden. Het begon met een één, ik maak de keuze dat er nog veel zullen volgen.